Сутнасць акупацыйнага рэжыму, палітыка генацыду нямецкіх фашыстаў на беларускай зямлі

фашыст нямецкі беларускі

У пачатку верасня 1941 г. на ўсёй тэрыторыі Беларусі ўсталяваўся нямецкі акупацыйны рэжым. Галоўным сродкам падтрымання «новага парадку» былі войскі і розныя службы: СС (ахоўныя атрады); СА (штурмавыя группы); СД (служба бяспекі, галоўны орган разведкі і контрразведкі); гестапа (палітычная паліцыя); жандармерыя і інш.

Акупаваушы Беларусь, нямецка-фашысцкія захопнікi ўстанавілі на яе тэрыторыі рэжым нябачанага тэрору, жудасных здзекаў i гвалту, рабавання i разбурэння. Гэта была загадзя выпрацаваная дзяржауная палітыка нацысцкай Германіі.

Нямецка-фашысцкая акупацыйная палітыка была разлічана на ліквідацыю савецкага грамадскага i дзяржаўнага ладу, заняволенне i зні-шчэнне савецкіх народаў, планамернае эканамічнае рабаванне нацыя-нальных багаццяў i прыродных рэсурсаў Савецкага Саюза.

Адкрыта сутнасць нямецка-фашысцкай акупацыйнай палітыкі ў адносінах Савецкага Саюза была адлюстравана у заўвагах i прапановах па так званым генеральным плане «Ост», у «Дырэктывах па кіраўніцтву эканомікай акупаваных усходніх абласцей» i шшых афіцыйных дакументах фашысцкай Германіі. Паводле плана «Ост» фашысцкія захопнікі меркавалі пакінуць на радзіме для анямечвання і выкарыстання у якасці рабочай сілы да 25% беларусаў. Астатняе насельніцтва Беларусі падлягала знішчэнню i прымусоваму высяленню.

Захопленая нямецка-фашысцкімі агрэсарамі савецкая тэрыторыя падзялялася на дзве часткі. Першая - вобласць армейскага тылу, якая ўключала аператыўныя (зоны ваенных дзеянняу сухапутных войск) i тылавыя раёны груп арміі. Тут уся паўната ваеннай i адміністрацыйнай улады знаходзілася ў руках камандуючых войскамі вермахта. Другая - уся астатняя акупаваная ворагам савецкая тэрыторыя, якая знаходзілася за межамі франтавой i прыфрантавой зон.

Акупаваўшы Беларусь, гітлераўцы аб'явілі аб ліквідацыі Беларускай дзяржавы, Савецкай улады i ўcix заваёў, здабытых беларускім народам у выніку Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі i перамогі сацыялізму ў СССР. Яны ўвялі свой адміністрацыйны падзел.

У якасці дапаможных мясцовых устаноў фашысцкія акупанты ства-ралі гарадскія i раённыя ўправы на чале з начальнікам раёна або бур-гамістрам у горадзе. У воласці назначаліся валасныя старшыні, а ў вёсцы - старасты. Кадры ў гэтыя органы падбіраліся галоўным чынам з прывезеных беларускіх буржуазных нацыяналістаў, завербаваных на месцах здрадншкаў i розных разбэшчаных элементаў. Усе акупацыйныя войскі, якія знаходзіліся на тэрыторыі «генеральнай акругі Беларусь», падпарадкоўваліся непасрэдна камандуючаму войскамі вермахта на Беларусі. Іх ваенныя гарнізоны знаходзіліся ў гарадах, раённых цэнтрах, буйных населеных пунктах i ў іншых месцах.

На тэрыторыі рэспублікі знаходзілася шмат войск СС i падпарадка-ванай iм паліцыі. Ствараліся паліцэйскія ўпраўленні i ўчасткі, апорныя пункты i гарнізоны, жандарскія пасты. У Мінску было створана ўправленне, а ў абласных i раённых цэнтрах - аддзелы i філіялы паліцыі бяспекі i службы бяспекі (СД).

У масавых злачынствах непасрэдна ўдзельнічалі войскі нямецка- фашысцкай apмii. У верасні - лістападзе 1941 г. у складзе акупацыйных войск на тэрыторыі Беларусі знаходзілася больш як 6 спецыяльных ахоўных дывізій. Акрамя таго, на занятай ворагам тэрыторыі Беларyci дзейнічала звыш дзесяці нямецкіх паліцэйскіх матарызаваных фарміраванняў, кожнае з якіх колькасна перавышала полк.

Ствараючы i накіроўваючы на Беларусь фашысцка-нацыяналістыч-ныя фарміраванні, гітлераўцы мелі не толью ваенныя, але i палітычныя мэты. Яны разлічвалі пасеяць i распаліць варожасць паміж беларусамі i іншымі братнімі народамі нашай кpaiны, спадзяваліся ўбіць паміж iмi клін i тым самым парушыць адзінства i маналітнасць савецкага народа. Фашысцкая акупацыйная палітыка ставіла савецкіх людзей у невыносныя ўмовы. Насельніцтва было пазбаўлена элементарных чалавечых правоў. Паўсюдна стракацелі гітлераўскія загады i распараджэнні, якія пагражалі савецкім людзям расстрэлам за выхад на вуліцу пасля ўстаноўленага ўладамі часу, невыкананне ў тэрмін патрабаванняў гiт-лераўцаў, сувязь з партызанамі, несвоечасовую яўку на перарэгістрацыю, хаджэнне паблізу чыгунак, выхад у лес без дазволу i г. д. I гэта былі не пустыя словы, кінутыя з мэтай пагрозы. Масавыя расстрэлы гітлераўцамі мірнага насельніцтва рабіліся з першых дзён акупацыі ва ўcix гарадах i населеных пунктах.

Нямецка-фашысцкія захопнікі рабавалі, як маглі багацці Беларуci - сыравіну, прадукты харчавання, гатовую прадукцыю, паўфабрыкаты.

дапамогай рэпрэсій акупанты паўсюдна уводзілі рэжым рабска-прыгонніцкай працы. Фактычна нічым не абмяжоўвалася працягласць рабочага дня. Праца амаль не аплочвалася. Насельніцтва гарадоў i гарадскіх пасёлкаў засталося без прадуктаў харчавання.